بزرگترین تفاوت میان شیطان پرستی و فراماسونری در توصیفی ساده از این دو جریان روشن می شود.

بزرگترین تفاوت میان شیطان پرستی و فراماسونری در توصیفی ساده از این دو جریان روشن می شود. فراماسونری در واقع یک تشکیلات مخفی می باشد که با رویکرد نخبه گرایی در طول سالیان متمادی فعالیت هایی را در نقاط مختلف جهان (عمدتا در حوزه مدیریت و جهت دهی حوادث جهانی در راستای مطامع مستکبرین) فعالیت داشته، ولی شیطان پرستی عنوانی است که به بسیاری از فرقه ها در طول تاریخ، که با محوریت دین ستیزی، شکل گرفته اند اطلاق شده است؛ همانطور که در دوران معاصر ما جندین و چند فرقه شیطان پرستی وجود دارد.

بنابراین، این که فراماسونری را یک فرقه ببینیم تا حدودی در نوع نگاه به ین جریان مخفی تشکیلاتی دچار اشتباه شده ایم و از طرفی این که شیطان پرستی را یک فرقه واحد و مشخص در دنیای امروز در نظر بگیریم، اشتباهی دیگر است؛ چرا که فرقه های متعددی با رویکرد شیطان گرایی و دین ستیزی وجود دارند. با این توضیح اخیر روشن شد که مقایسه این دو مقوله با یکدیگر، قیاسی مع الفارق است.

منتهی وقتی با دقت نظر در ریشه های شکل گیری تاریخی دو جریان مذکور بنگریم[1]، یکی از ارکان مشترک در شکل گیری این دو جریان، حضور یهودیان کابالیست[2] در طراحی و خط دهی به این جریانات است. با توجه به این مطلب مشابهت هایی در برخی روش ها و گرایش های این دو جریان نسبت به یکدیگر مشاهده می شود که صد البته ریشه در آموزه های تحریف شده دین یهودیت و با برداشت های کابالیسمی دارد. بنابراین دستیابی به ریشه نگاه های این دو جریان به مساله زن را بهتر است در اندیشه های کابالا جستجو کنید، خصوصا از زاویه نگاه برخی رهبران کابالیست همچون اسحاق لوریا، شابتای زوی، یعقوب فرانک.[3]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] . جهت مطالعه بیشتر در این زمینه به مقاله "شیطان گرایی در دوران قرون وسطی" نوشته حجت الاسلام حسین عرب در آدرس سایت harab.ir مراجعه فرمائید.

[2]. کابالا عنوانی است که بر اندیشه های عرفانی یهودیت اطلاق می شود و پیروان آن را کابالیست می نامند. این اندیشه شبه عرفانی هیچ ریشه ای در آموزه های وحیانی دین یهود نداشته و در واقع ملغمه ای است از اندیشه های الحادی رسوخ کرده در یهود که توسط برخی رهبران یهودی رسما در دوران قرون وسطی تدوین و ارائه گردید.

[3]. جهت مطالعه در این زمینه به جلد دوم کتاب "زرسالاران یهودی و پارسی" نوشته عبدالله شهبازی و همچنین کتاب "باورها و آئین های یهودی" نوشته آلن آنترمن مراجعه فرمائید.